Suplementacja żywieniowa u zwierząt.
Dodatki żywieniowe zawsze pełniły bardzo ważną rolę, zarówno w leczeniu, ale także w profilaktyce i metafilaktyce chorób zwierząt. Na przełomie XIX i XX wieku rozwój nauk diagnostycznych pozwolił na wykrycie i klasyfikacje związków biochemicznych, biologicznie czynnych, które są konieczne dla właściwego rozwoju i funkcjonowania żywych organizmów. Wtedy to awitaminozami nazwano choroby spowodowane brakiem poszczególnych witamin. Awitaminozy i niedobory mikro- i makroelementów u zwierząt spowodowało głównie to, że rozwój upraw polowych i technologii żywienia zwierząt, przez wiele dziesiątków lat, ukierunkowany był na zwiększanie ilości dostępnych pasz (wysokości plonów), o wysokiej zawartości białka i energii, celem zmniejszenia kosztów jednostkowych produkcji i intensyfikacji produkcji zwierzęcej. Niestety odbyło się to kosztem jakości pasz. Nie bez znaczenia, szczególnie dla podaży witamin z grupy B, było także szerokie i nagminne stosowanie ogólnoustrojowych terapii antybiotykowych, które wyjaławiają organizm zwierzęcia również z pożytecznych mikroorganizmów, bytujących w przewodzie pokarmowym, które syntetyzują te witaminy. Koniecznością stała się więc suplementacja diety zwierząt wysokoprodukcyjnych, o dużym potencjale genetycznym, dietetycznymi dodatkami żywieniowymi. Powstała przez to nowa, dynamicznie rozwijająca się dziedzina wiedzy na pograniczu medycyny i dietetyki.
|
XIII Międzynarodowym Targom „FERMA ŚWIŃ I DROBIU” tradycyjnie towarzyszyły konkursy: o Złote Medale i Znak Nowość. Komisja konkursowa, przyznająca wyróżnienia poszczególnym produktom, oceniała ich: funkcjonalność, innowacyjność i efektywność.